На днях я как обычно рылся в онлайн-архивах детской литературы в поисках подходящих нарративов. И меня ждал достаточно необычный улов:
Если вчитаться в обведённую мной надпись, то окажется, что автор рассказа (и иллюстраций) – В. Сутеев. Я заинтересовался, нашёл этот рассказ. И подумал: ну если кто-то перевёл его на хинди, то почему бы не попробовать перевести его на санскрит? Объём большой, но последнее эссе у нас тоже вышло приличным. В общем, я решился. Ничего сложного, к моему удивлению, не случилось. Пара-тройка проблемных понятий, отсутствующих в санскрите. Выкрутился везде по-разному. В частности, Яблоко (хиндицизм सेवः) превратилось в Айву бенгальскую (बिल्वः), а Сардельки (понятия не имею, как это будет на санскрите) стали Рыбками (मत्स्यः). Ну и имя главного героя заменил с Вовы на Анила.
Обратите внимание: слово अङ्कनी Карандаш – женского рода.
С хинди, к слову, я рассказ пока ещё не перевёл.
मूषकः अङ्कनी च
Автор: Виталий Сутеев
Иллюстрации: Виталий Сутеев
Перевод: Радим Навьян
Зн.: 588
अनिलस्य उत्पीठिकायाः उपरि एका अङ्कनी आसीत्।
एकदा, अनिले निद्रां कुर्वति, एकः मूषकः तस्यां उत्पीठिकायाम् आरूढः। अङ्कनीं दृष्ट्वा, गृहीत्वा, स्व–बिलं नीतवान्।
– अहं त्यक्तव्या त्वया, – इति अङ्कनी अवदत्। – किमर्थम् अहम् ते? अहं तु दारुमया, अभाक्ष्या च।
– त्वां चर्वयेयम्। – मूषकः अवदत्। – मम दन्ताः नित्यं किमपि चर्वयितुं अर्हन्ति। एवम् एव! – इति उक्त्वा, सः अङ्कनीं सपीडां दंशितवान्।
— अहो, — अङ्कनी अवदत्। – तस्मिन् सति, मम चरम–लिखनाय अनुज्ञां देहि। पश्चात् च यथेष्टं कुरु।
— तथा — इति उक्त्वा, — लिखनं कुरु। परं तद्–अनन्तरम् मया खण्डशः चर्विता भाव्या। – अङ्गीकृतवान् मूषकः।
दीर्घं निश्वस्य, अङ्कनी एकं मण्डलम् अलिखत्।
– किम् एतत् दधिकं वा? – मूषकः अपृच्छत्।
— कथं ज्ञायते, — इति उक्त्वा, अङ्कनी भूयः त्रीणि अल्प–मण्डलानि अलिखत्।
— अरे, दधिकम् एतत् असंशयम्, एतानि च तस्य छिद्राणि। — साधितवान् मूषकः।
— कथं ज्ञायते, — इति उक्त्वा, अङ्कनी भूयोपि महत् मण्डलम् अलिखत्।
— एषः बिल्वः ननु! — व्यनदत् मूषकः।
— कथं ज्ञायते,— इति उक्त्वा, अङ्कनी पुनरपि कतिचित् एतादृशानि आयतानि रूपाणि अलिखत्।
— अहो! एतत् तु मत्स्य–द्वयम्! — व्यनदत् मूषकः। — स्वं लिखनं शीघ्रं संपूरय। मम दन्ताः चर्वनम् इच्छन्ति।
— एकं क्षणं प्रतीक्षस्व, — अङ्कनी अवदत्।
यावत् च सः एतादृशे त्रिकोणे लिखितुम् आरब्धः, तावत् मूषकः व्यनदत्–
— एतत् तु रूपम् मार्… एतस्य लिखनस्य स्थगनं कुरु!
अङ्कनी तु दीर्घं श्मश्रुम् अलिखत् एव।
— आं, एषः तु सत्यम् मार्जारः, — भीतः मूषकः अवदत्। — रक्षतु! — स्व–बिलस्य च अन्तः पालितवान्।
तद्–अनन्तरं न मूषकः बहिः निर्गतः आसीत्। अङ्कनी च अनिलस्य समीपे एतावत्–पर्यन्तं वर्तते। किंतु सा लघ्वी अभवत्।
